zaterdag 30 juli 2011

Brownies bakken


Mijn jongste dochter belde gister dat ze vandaag weer thuis zou komen na een logeer week in Brabant en dat ze heeeeel erg veel trek had in brownies.
Nou en wat doe je dan...

Je fietst naar de Appie H om de ingrediënten te halen en gaat thuis aan de slag.
Ik ben nogal van de makkelijk dus ik kocht een pak brownie mix waar je alleen maar 50 gram boter en 200 ml water aan toe hoeft te voegen.


Je verwarmd de oven voor op 180 C, laat de boter in de magnetron zacht worden, trekt ondertussen de verpakking van de mix open en haalt het bakje en de mix eruit.


Je mixt de boter tot een romige crème.
Browniemix en water toevoegen en de keukenmachine zijn werk laten doen.


Je test even of het beslag zo ook lekker is en komt tot de conclusie dat het wel heel erg naar cacao smaakt.
Giet de bruine smurrie in het bijgeleverde bakje en dan mag het bakje de oven in.


De kookwekker stel je in op 40 min.
Zet alle gebruikte spullen in de vaatwasser en verwijder de bruine spetters van het aanrecht.
Stofzuig de woonkamer,
hang een was op,
lap vogelpoep van het raam af,
drink een kop thee,
lees de post,
knuffel de kat,
staar wat voor je uit,
en schrik op uit je dagdromen van de kookwekker,

Haal de brownies uit de oven en verbrand daarbij je handen niet, hij is erg heet.


Laat de brownie afkoelen en knip ondertussen uit een half A4tje een hart omdat je blij bent dat kind weer thuis komt.
Leg deze op de afgekoelde brownie bestrooi deze rijkelijk met poedersuiker.


En klaar is Kees uhhhh Saskia.
Best wel veel werk brownies bakken poeh hé.

 

donderdag 28 juli 2011

Nieuwe aankopen en hoe hou je je man bezig.

Ik hou mijn man weer lekker bezig de laatste tijd geloof ik.

Laatst liet ik al zien dat we in Lelystad bij oma's tijd een regaal/console gekocht hadden en die hing hij zonder morren direct voor me op.
Tja en toen had ik in ene weer plaats voor nieuwe spulletjes dus sleepte ik hem mee naar de openschuur bij Petra.
Bij haar kocht ik het witte jurkje, het oude kledinghangertje, het witte kannetje rechts op de plank en de oude sleutels.

Over wel of niet een nieuwe bank kopen zijn we nog niet helemaal uit. Deze is nog maar 6 jaar oud en zit nog steeds heerlijk maar de stof ziet er niet meer uit. Nou twijfelen we nog... of we de Ektorp met 2 hoezen bij Ikea halen of deze bank die kwalitatief veel beter is houden en dan zelf een hoes maken.


Afgelopen zaterdag heeft mijn man de nieuwe vouwgordijnen op gehangen nadat ik eerst een een flinke discussie in de winkel waar ik ze besteld had moest voeren.
Snappen ze nou echt niet dat bij witte vouwgordijnen geen gele optrek koortjes passen?!?!?
Nu heb ik metalen koortjes gekregen, echt dat staat een stuk beter dan geel.

Met de Queen Ann stoeltjes gaat het ook de goede kant op... John heeft alle nagels er een voor een uit gewipt en dat van vier stoelen echt een monnikenwerk.
Nu staan er al twee in de grondverf en wordt het tijd om stof uit te gaan zoeken en de knoop door te hakken of ik het ze nou zelf ga bekleden of dat ik eerst een cursus ga volgen.

Dit vakken kratje kochten we ook bij Petra en staat nu op de eettafel met daarin de oude kantjes en kleedjes die ik afgelopen zondag bij de landelijke boerderij in Zuid/oost Beemster kocht. 

Deze oude koffer had ik laatst al bij de kringloop zien staan maar nam hem toen niet mee, maar ja hij bleef in mijn hoofd zitten en daarom ging ik hem dinsdag toch maar halen. Je had dat gezicht van de verkoopster moeten zien... je zag haar denken "wat moet ze met zo'n vies oud ding". Op een paar plakband resten na heb ik hem toch helemaal schoon en fris gekregen.
De oude kussensloop met monogram, het vingerdoekje en de plankendragers komen ook van de landelijke boerderij.
Die planken dragers gaan we niet op de gebruikelijke manier ophangen, wat we wel mee gaan doen laat ik zien als het klaar is.

Ons ukkepukkie Nicky trof ik vanmiddag weer op de kast aan, heel erg diep in dromenland.
Als je haar zo zie liggen zou je niet zeggen dat ze al bijna twee is... zo klein... zo iel maar zoooo lief.

zondag 24 juli 2011

Weer wat afgemaakt

Ik mag weer wat wegstrepen van het lijstje met dingen die ik nog af wilde maken.

Op de blog van Nelleke "Loesje maakt van niets tot iets" kwam ik deze tutorial tegen en was direct verkocht.
Je hebt helemaal niet zo veel nodig en het is zo klaar, nou ja het zou snel klaar kunnen zijn, maar niet als je Saskia heet want dan begin je tussen door gewoon aan nog wat andere dingen.

Hij staat nu nog even in de woonkamer op mijn buikkastje maar ik denk dat hij binnenkort naar het toilet verhuisd of naar mijn hobby kamer of.... ik maak er gewoon nog één.

Nelleke, ik wil je heel erg bedanken voor deze ontzettend leuke tutorial en ik kijk nu al uit naar de volgende. Ik ben al kantjes en kleedjes aan het verzamelen voor het mutsje.

Ik ben gek op nostalgische afbeeldingen maar dit is toch wel een van mijn favoriete.

En deze vind ik ook zo lief, heb nog even getwijfeld om ze allebei te gebruiken.

Deze bloemen zijn voor iedereen die ook niet vrolijk wordt van dit weer.
Mijn jongste dochter kreeg de roze van ons en de witte van mijn oudste dochter na de afscheidsmusical van groep 8 afgelopen donderdag.
Ze is nu een week logeren in Brabant dus ik kan ze met een gerust hart met jullie delen, ze mist ze toch niet haha.

Tja, wat moet je nou doen met dit weer, als je geen zin hebt om binnen te blijven zitten...
Er blijft zo weinig over om te doen als het zondag is en het ook nog regent.
Wij hebben besloten om straks naar De Landelijke Boerderij in Zuid-oost Beemster te gaan.
José is tot 16.00 uur open dus als je niets te doen hebt....

woensdag 20 juli 2011

Waarschuwing!!!


Ik vind dit niet leuk, ben ook heel teleurgesteld en er best wel van ontdaan.
Ik voel me een beetje bedrogen maar eigenlijk gewoon belazerd  en gebruikt.
Er is misbruik gemaakt van mijn goede vertrouwen, hoe heb ik zo stom kunnen zijn om in hun mooie praatjes te trappen.

De eerste keer dat ze me benaderde was in december vorig jaar.
Toen las ik de mail door en dacht "zal wel weer spam zijn" en klikte het weg.
In de maanden die volgde zag ik toch op verschillende blogs dat enkele er wel op in waren gegaan.
Daarom ging ik toen ze me in april voor de tweede keer benaderde er wel heel voorzichtig op in. Eerst nog een paar maal heen en weer gemaild en al mijn vragen werden keurig netjes beantwoord.

1 mei was het dan zover, ik organiseerde in samenwerking met de firma R inmiddels bekend van de nummerbordjes een give away.
En eind mei maakte ik bekend dat Marja gewonnen had.
Marja stuurde mij haar gegevens door, die ik op mijn beurt weer naar de firma R door stuurde.
De firma R lieten me weten contact met Marja op te nemen en alles in orde te maken. Vervolgens hoorde Marja niets en ook ik hoorde niets.
Ik maar weer een vriendelijke mail getikt met de vraag of er iets niet goed was gegaan en ook daar kreeg ik nog een positieve reactie op terug.
Daarna was het wachten... en wachten... en nog eens wachten.
En werd het weer tijd om een mail te gaan sturen, dit keer met een iets minder vriendelijk toon. Waar ik dus helemaal niets meer op terug hoorde.
En nu ben ik er klaar mee...
Ik ga ze niet meer mailen en voor de rest maak ik er ook geen woorden meer aan vuil.
Bij velen ging deze samenwerking wel goed, dat is mazzel maar voor de gene die nu nog benaderd worden mag dit een kleine waarschuwing zijn.

Omdat ik Marja niet met lege handen wil laten zitten heb ik zelf een verrassingspakket gemaakt en ik moet toegeven dat ik dat toch wel heel erg leuk vond om te doen.

Marja... het pakket is onderweg en ik hoop dat je de spulletjes leuk vind die er in zitten.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Voor mij is het tijd om dingen af te gaan maken.
Ik kreeg namelijk van mijn jongste dochter de opmerking dat ik wel leuk aan heel veel dingen begon maar dat ik niets afmaakte.
Uiteraard ging ik meteen in de verdediging, "ik maak heus wel heul veul dingen af hoor echt waar, kijk maar".

Deze kaart maakte ik naar een voorbeeld uit de nieuwste Cards only.

En dit Make-up spiegeltje pimpte ik op voor mijn vriendinnetje die 11 jaar werd.
Je kan ze kopen bij de Action maar de Wibra zag ik hem ook staan, ze kosten nog geen twee euro.
Op de blog van Jen staat hij ook.
In het envelopje heb ik geld gestopt zodat ze zelf nagellakjes kan uitzoeken.



En ik maakte nog een kaartje voor een jarige klasgenoot.
Nou liggen er nog maar een paar dingen om af te maken, helemaal niet zo veel hoor, echt niet.
Alleen maar:
Een prikbord
Een vogelkooitje
Een lantaarntje
Een tweeluik 
Drie borduurwerken
Een haberdashery
Een theedoosje
Een hartje waar ik nog een randje aan moet haken
Oja en mijn winterefteling scrapbook is ook nog niet af.

Nou ik denk dat mijn dochter toch wel een ietsie pietsie gelijk heeft, maar ja ik vind zoveel dingen leuk om te doen en het komt heus wel eens een keer af.

Voor iedereen die op vakantie gaat, alvast een hele fijne vakantie! Geniet van al het mooie dat je tegen komt, rust lekker uit en maak heeeeel veeeel foto's zo dat wij straks weer mee kunnen genieten.
Wij gaan over een maand pas... en dat klinkt nog zo ver weg.

donderdag 14 juli 2011

Tour de brocante

Hoewel mijn man zeer graag naar de tour de france kijkt, was hij ook wel te porren om een dag vrij te nemen en gister een tour de brocante met mij te houden.

Onze etappe begon gister met een ritje naar de Westfriese beurs in Oosterblokker, daar waren we in mei al geweest en toen kochten we daar een biedermeierkast en vier queen ann stoelen. Dit keer brachten wij daar een bezoekje om te kijken of ze misschien een mooie waskast hadden staan.(zie deze post). Nu stonden er verschillende maar niet precies wat ik zocht, of de kleur van het marmer stond me niet aan of de spiegel miste. Kortom het was het allemaal net niet.
Met lege handen verlieten wij het pand om onze etappe voort te zetten naar Lelystad.

In Lelystad had ik bij Oma's Tijd een oud regaal gereserveerd en die gingen we daar ophalen. Hij is echt enorm lang wel 1.78 cm en hij komt boven de bank te hangen.
(Nee ik ben niet vergeten om de foto te draaien, ik heb het regaal net schoon gepoetst en hij staat nu even in de keuken te drogen)

Mooi om te zien op de plekjes waar de verf is afgebladderd hoeveel kleuren het regaal al heeft gehad, beige, oud blauw, grijs en nu dan wit. Als het aan mijn man ligt gaat de kwast er over maar ik laat hem liever zo.

Van Esther, de eigenaresse van het winkeltje kreeg ik dit magazine cadeau. Dit is deel 1 van een nieuw magazine en het heet Daphne's diary. Het is een 143 pagina's tellend blad dat heerlijk weg leest (als een dagboek) Er staat prachtige foto's, lekkere recepten en leuke tips in, hij kost € 8,95 en is gemaakt in samenwerking met Clayre & Eef. O.a. dus te verkrijgen bij Oma's tijd.

 De brocante markt in Tongeren

Kijk tuinen

Oude foto's

Het koste een beetje moeite om het regaal in onze niet al te grote auto te krijgen maar met één achter stoel en de passagiersstoel plat ging het makkelijk. Ik moest alleen wel onze etappe vervolgen op de zitplaats achter mijn man, niet echt gezellig haha. 

Inmiddels was het al lunchtijd en besloten we bij een eethuisje op de houtribdijk te stoppen.
Met een natte labradorkop op mijn schoot en 3 vliegen rond mijn bord trachtte ik met maak een omeletje te verorberen. De hond bleek bij het eethuisje te horen en aan zijn omvang te zien was hij gewend om een vorkje mee te prikken met de gasten, nou had hij geluk dat ik gek van dieren ben maar een hapje kreeg hij echt niet van me...hoe lief hij ook keek.
Het IJsselmeer zag er een beetje troosteloos uit met al die regen.

Onze volgende stop was Saense Sjans in Den Oever. Normaal gesproken is ze alleen de laatste zaterdag van de maand open maar op afspraak kan je ook langs gaan. Ze verkoopt zowel oude als nieuwe woonspulletjes en meubels.
Op haar site had ik een mooie eettafel gezien en onder het genot van een heerlijke cappuccino bij José aan de keukentafel namen we de mogelijkheden en de levertijd door.
Nou hebben we de tafel dus besteld maar ik zit nog met één ding...eigenlijk wil ik ook de salontafel, hihi.
 (foto: Saense Sjans)

zaterdag 9 juli 2011

About (little) me


Laatst liet ik al zien dat ik begonnen was met het maken van het zelf maak scrapboek pakketje die ik als give away bij Antoinette gewonnen had en afgelopen week heb ik hem helemaal afgemaakt.
Het was een heel leuk boekje om te maken, echt alles wat ik nodig had zat erbij, lintjes, kantjes, knoopjes, labeltjes echt te veel om op te noemen en toen het boekje klaar was had ik alle spulletjes gebruikt.


De tekst "ABOUT ME" zat er ook bij en nou kan ik best wel lekker kletsen maar als het over "ME" gaat word al iets stiller. Vandaar dat ik er voor heb gekozen om mijn baby foto's te gaan gebruiken en dan nog is het niet makkelijk om daar een tekst bij te zetten. Kan toch moeilijk van mezelf zeggen dat ik er schattig uitzag of dat ik van die lieve oogjes had of zo iets. De teksten die er nu bij heb geschreven heb ik dus maar voor het gemak over geschreven uit mijn babyalbum.


Ik vind het altijd zo grappig dat mijn zus blond is met een hele lichte huidskleur en ik donker bruin haar heb en zelfs 's winters nog een tintje op mijn huid.
Dat ik op mijn moeder lijk kan iedereen wel zien maar hoe komt mijn zus dan aan die blonde haren???

Nou!!! Mijn vader was tot zijn achttiende echt heel erg blond, vandaar.

xxxxxxxxxxxx
xxxxxxxxxxxx

De aap op de foto hierboven is jaren lang mijn lievelingsknuffel geweest, zelfs toen hij helemaal op was en mijn moeder hem echt niet meer kon repareren met lapjes vilt kon ik maar moeilijk afscheid van hem nemen.

De kaart hieronder stuurde ik naar Antoinette om haar te bedanken voor dit super leuke pakket.
Het papier is ook van Eline's huis maar dan van de andere serie.

zondag 3 juli 2011

Stokroos perikelen

Drie jaar geleden bedacht ik dat het wel leuk zou zijn om een paar witte stokrozen in mijn tuin te hebben staan.
Dus op het fietsie naar het tuincentrum gereden, een zakje zaadjes voor witte stokrozen gekocht en bij thuiskomst direct geplant.
De zaadjes ontkiemde zich en er kwam een plant te voorschijn, deze groeide en groeide en op een gegeven moment ontdekte ik de eerste knoppen.
Mijn geduld werd danig op de proef gesteld maar uiteindelijk ging de eerste knop open.
En hoe groot was mijn teleurstelling dat de bloem roze/rood bleek te zijn.

Maar goed, kan gebeuren.
Na de bloei trok ik de hele plant uit de grond, met het plan om opnieuw te beginnen maar dan met echte zaadjes voor witte stokrozen.
Dus zo gezegd zo gedaan.
Tijdens een avond wandeling met mijn man trok ik heel onopvallend een zaadbol van een witte stokroos bij iemand uit de tuin en het hele proces herhaalde zich.
Zaadjes geplant, en in het volgende voorjaar groeide er een nieuwe plant.
Toen de eerste knoppen op springen stonden werd ik toch wel nieuwsgierig of ze deze keer wel wit zouden zijn.
En weer was het mislukt, deze bleek... roze te zijn. (whééééééh, ik wil wit) 
Stiekem bleek de stokroos van het jaar daarvoor zichzelf ook alweer verspreid te hebben, die bloeide dus ook weer gezellig mee. Zo had ik dus roze en roze/rode stokrozen in de tuin staan maar nog steeds geen wit.

Dus daar ging ik weer...
Na de bloei alle planten er weer met een ferme ruk uitgetrokken en dit keer netjes bij iemand aangebeld om te vragen of ik een paar zaadbollen mee mocht nemen(eerlijkheid wordt geloond zeggen ze toch)
En in september vorig jaar plante ik voor de 3e keer witte zaadjes die ook weer heel netjes begonnen te groeien.
Kort geleden begon de spanning te stijgen... zou het gelukt zijn?
Yes!!! eindelijk heb ik wittebloemen. (3 maal is scheepsrecht)
Maaaaaar ook de andere twee kleuren kwamen weer heel leuk te voorschijn. (beetje jammer)

Nu houd ik als een politieagent de wacht. Telkens als er een bloem uitgebloeid is ruk ik hem er meteen af zodat hij geen zaadknoppen kan gaan vormen, behalve bij de witte bloemen dan he... die laat ik lekker hun gang gaan.