Afscheid

Afgelopen woensdag werden we 's avonds gebeld door een lerares van de school waar onze jongste dochter op zit.

Ze belde om door te geven dat de lerares die mijn dochter vorig schooljaar had 's middags overleden was. Halverwege het schooljaar werd ze ziek en na een maand werd de "de ziekte van Hodgkin" vastgesteld. Vele chemokuren volgde maar mochten niet baten. Na een aantal slopende maanden heeft ze de strijd op moeten geven.

Een week nadat ze uit het ziekenhuis thuis kwam is ze overleden, 56 jaar nog maar.

Vanavond is de avondwake in de kerk en zowel de kinderen als de ouders van de groepen 7 en 8 zijn uitgenodigd om daarbij aanwezig te zijn.

Ik vind het best wel heel moeilijk dat kinderen op deze leeftijd al met de dood geconfronteerd worden. Uit ervaring weet ik hoeveel impact de eerste begravenis op je heeft.

Maar de dood hoort nou eenmaal bij het leven, je kan er niet omheen.

Dit liedje zingen de kinderen vanavond in de kerk:

Kijk naar de vlinders

Gedragen door de wind

op flinterdunne vleugels,

vliegen vlinders vrij

en luchtig om je heen.

Ze raken de hemel hoog aan

die plek van licht en ruimte.

De vlinders stillen zo de aarde

uit haar zwaar bestaan.

Kijk naar de vlinders,

voel de troost die dat geeft.

Kijk naar hun vlucht,

waardoor jij ook even zweeft.

Ben jij een cocon,

verward door het leven?

Ben jij vleugellam door verdriet?

Lig jij aan de kant,

voor altijd, voor even?

Verwarmt de zon jouw lichaam niet?

Kijk naar de vlinders,

voel de troost die dat geeft.

Kijk naar hun vlucht,

waardoor jij ook even zweeft.

Huil jij om een vriend,

kun jij niet meer zingen?

Word je overspoeld door gemis?

Moet je het nu doen

met herinneringen

aan iemand die er niet meer is?

Kijk naar de vlinders,

en geloof: dat heeft zin!

Vlinders zijn beeld

van een hoop op nieuw begin.