Oef, wat een weekend!!!

Zoals de kat hieronder voelde ik me zaterdagavond zo ongeveer.

Afgelopen vrijdag was mijn man eindelijk klaar op zolder met klussen in de nieuwe slaapkamer voor onze jongste dochter.

En ik kan je vertellen dat heeft heel wat geduld van mijn dochter gekost. Vanaf de zomervakantie was hij bijna elke zaterdag op zolder bezig en tussen door moest hij vaak ook nog bij anderen aan de gang dus het schoot niet echt op. 

Maar afgelopen zaterdag was het dan eindelijk zover...
Eerst de dozen die onze oudste dochter niet meer mee kon nemen naar haar nieuwe huis naar beneden slepen...
Daarna schoonmaken...
Toen het bed op de juiste plaats zetten...
en toen....
OEPS!!! reken foutje...
Haar bureau kon net niet meer tussen het bed en haar kledingkast staan.
Nou ja dan toch maar haar oude bed naar zolder verhuizen...
Wacht laat ik die eerst even opmeten  ($&@!#?) past ook al niet.
Min of meer voor de grap zei ik tegen mijn man dat we dan maar naar het bekende Zweedse warenhuis moesten om een ander bed te halen...
en wat denk je loopt hij weg????
Nou ja zeg zo iets raars zei ik toch niet!!!

Maar na vijf minuten was hij er weer "we gaan" zegttie. Had hij de man van mijn vriendin gebeld (die heeft een grotere auto dan wij)  die wilde zijn vrije zaterdagmiddag wel opofferen om met ons mee te gaan.

Ik ben nog nooit zo snel Ikea door geweest...via de uitgang naar binnen... bij de eerste computerpaal gekeken welke stelling we moesten zijn...kar uit het rek getrokken...dozen opladen...naar de kassa... dozen in de auto laden...en zoef naar huis.

Tja en dan begint het eigenlijk pas...je maakt een doos open en wat zie je dan??? een heleboel plankies...en gelukkig een beschrijving (pfieuw).

Nou is het met dit soort pakketten zo dat je niet zelf moet gaan denken maar gewoon simpel weg de plaatjes moet volgen. Dus na zo'n anderhalf uur was het mijn man en mij gelukt om zonder ruzie een bed in elkaar te krijgen.

Inmiddels was het al half negen 's avonds en had ik het eigenlijk wel een beetje gehad voor die dag, maar ja ons hele bed stond nog vol met spullen. Dus na de koffie ben ik toch nog maar even verder gegaan met opruimen tot een uur of tien.

Toen moest mijn dochter naar bed, nou daar lag ze hoor met een smile van oor tot oor.

"Oh mam, ik  had vanmorgen nog niet kunnen bedenken dat ik vanavond al in mijn nieuwe kamer zou slapen en al helemaal niet dat ik ook nog een nieuw bed zou krijgen".

Een hele dikke zoen kreeg ik van haar. 

Helaas heb ik geen foto van hoe de zolderkamer was, maar deze foto's zijn van ergens halverwege.

Herken je dat gevoel?

Iemand helpen met verhuizen die nog niets uitgezocht of ingepakt heeft...

Zo was het bij ons zo ongeveer...eens maar nooit meer op deze manier.

De hele zondag heb ik besteed aan het uitzoeken en weggooien van spullen (onder het wakend oog van kind)

Als ik een beetje klaar ben met het gezellig maken van haar kamer maak ik foto's, dus die houden jullie nog tegoed.