Vervelen... wat is dat?

Dank jullie wel voor de lieve mailtjes die ik de afgelopen week ontving!
Nee hoor ik ben niet ziek, het griepvirus is tot nu toe ons huis voorbij gegaan en ik ben ook niet van de aardbodem verdwenen;-))

Het was gewoon even tijd om wat plannen uit te werken, lijstjes met 'things to do' af te werken en vooral tijd om heel veel op te ruimen en weg te gooien.
En zoals gewoonlijk doe ik dat niet één voor één maar allemaal te gelijk wat resulteert in allemaal half afgemaakte projecten en het wordt er nou ook niet bepaald rustiger van in mijn hoofd.
Inmiddels is er al heel wat klaar en kan ik foto's laten zien van de dingen waar ik mee bezig was.

We begonnen met onze grote teakhouten vitrinekast...
Ik was al het teak in de woonkamer een beetje zat en dan kan je de meubels wel op Mp zetten en zelf wat anders kopen maar een pot verf is een goedkopere oplossing en de kast zelf beviel eigenlijk prima.
Ik viel op de kleur grijs die Hennie van de blog "Room Seventeen" op haar kast had gebruikt... Flexa Pure ON. oo.36. Die kleur hebben we laten mengen met de krijtverf van Just Paint.
Het schilderen was nog een heel werk maar we zijn wel heel blij met het resultaat!

Ondanks dat de kast in deze kleur meer aanwezig is in huis toont het geheel toch een stuk rustiger dan het teakhout.

Zo was de kast ongeveer, op de foto is hij toch anders van kleur als dat hij in het echt was.

Daarna begon ik met het tafeltje naast de bank...

Eerst sloopte ik met veel geweld het opzet stukje van het blad af zodat ik er wat meer spullen op kan zetten en daarna schilderde ik hem met Annie Sloan Chalk Paint in de kleur Pure White.

Echt een heerlijke verf... brengt makkelijk aan, is zo goed als geurloos en in een mum van tijd droog zodat je eventueel een tweede laag aan kan brengen en dan vergeet ik bijna te vermelden dat je vooraf niet hoeft te schuren en te gronden. Het is niet voor niets dat ze dit vrouwen verf noemen!

En zo was het tafeltje...

Op zich vond ik het opzet stukje wel leuk maar dan voor in een slaapkamer.

Ik naaide een nieuw kussentje met een roezelrandje voor het mandje van onze katten 

Alleen tot nu toe is er maar één kat van de vier die erin wil liggen, het kussentje ruikt nog te nieuw denk ik.

De grote Jdl kussens op de bank vond ik een beetje te slap geworden dus kocht ik bij Ikea een groot kussen en met de veren daaruit vulde ik de binnenkussens aan.

Wat een rommel geeft dat zeg!!! 

Niet alleen buiten sneeuwde het, ook binnen zag het wit rondom mijn voeten.

Ik vond het weer eens tijd voor een beetje kleur in huis en daarom verzamelde ik al mijn groene glas op het dienblad op de salontafel, een paar frisse Hyacintenbolletjes erbij en het plaatje was voor mij weer compleet.

Al een tijdje was ik opzoek naar een mandje voor de badkamer.

Onze jongste heeft tegenwoordig zoveel verzorgingsproducten dat het me een beetje te rommelig werd in de badkamer.

Toevallig kwam ik bij Blokker een zelfde soort bollen tegen als zpaghetti (maar dan goedkoper) en besloot om daar zelf twee mandjes mee te gaan maken.
Ik had zelf nog nooit met dit garen gehaakt en ik weet eigenlijk ook nog niet erg wat ik er van vind.
Het voordeel is dat je lekker snel resultaat hebt maar het nadeel vind ik wel dat je na twee rondjes haken je handen en polsen toch echt wel even rust moet gunnen. 
Ik kon op internet niet echt een prettig haakpatroon vinden en heb daarom zelf een beschrijving gemaakt, mocht er iemand interesse hebben laat dan even een reactie achter, dan maak ik er een tutorial van.

Dit was voor nu even de laatste foto, vandaag heb ik nog wel een memobord afgemaakt maar nog geen foto van genomen en mijn theekastje staat ook nog half in de verf (daar ga ik zaterdag mee verder) dus die foto's volgen nog wel in een volgende post.

En dan starten we zondag alweer met het volgende plan... de zolderkamer van onze jongste.
Precies twee jaar geleden wilde ze graag een Pip slaapkamer en toen vroeg ik haar nog "denk je dat je dit over twee jaar ook nog leuk vindt?"
Nou niet dus... ze wil ook graag grijs met wit.

Zucht... ik me vervelen? echt nooit!